Kategori: Ermeni Meselesine Dair

----- Original Message ----- 
From: Alev ALATLI 
To: turna@yahoogroups.com 
Sent: 29 Ocak 2007 Pazartesi 14:30
Subject: Re: {TURNA} TB://Melâlin hükümsüzleþtirilmesi

Sevgili Yıldıray,

Doğrusunu isterseniz, neresinden tutacağımı bilemediğim için mektubunuzu yanıtlayıp yanıtlamamakta tereddüt ettim. Sorduğunuz sorulardan , daha doğrusu, örtülü suçlamalardan :-) çıkarabildiğim kadarıyla, alelacele gözattığınız, yani, kendi yargılarınızı doğrultmak amacıyla okur-muş gibi yaptığınız birkaç gazete makalesi dışında okurum değilsiniz. 

Okurum olmak zorunda mısınız? Elbette, hayır!  

Daha önce de gördüm cenazelerin kaçırıldıklarını. Tabutlara “aklî kurgular”a hizmet etmek üzere el konulduğunu; gidene yeni kimlikler biçildiğini; gaspçıların “doğruları”yla birebir örtüşürken bu yeni kimlikler, “dost”a, “dost” olmaktan alakonulabildiğini gördüm. Gidenle yasını tutan arasındaki bağın muğlaklaştırılabildiğini, matemin marjinalleştirilebildiğini gördüm. Melâli, ne gidenin, ki bu defa giden dostum Hrant Dink’tir, ne de yüzbinlerin döktükleri gözyaşlarınıni anlatabildiklerini gördüm. Merhumun cenazesi henüz soğumamışken, “...Allah rızası için küsme abi, sana yalvarıyorum... size yalvarıyoum. Zaman’a yalvarıyorum ne olur küsmeyin... Sizin için dua eden milyonlarca insan var” diye çırpınan “Türk” Murat’ı, “...bu toplum güvercinlere hep dokundu... Onları sürdü, kültürlerini ezdi, düpedüz öldürdü...” kurgusuyla uzağa iten, “...bu toplumda olmayan şeyin, samimiyetin sınavı başlıyor şimdi” diyerekten sinsilikle suçlayan, Türkiye’de “sadece hastalık” görebilen, yürekleri mühürlü muhtelif mahçupyanların melâli hükümsüzleştirebildiklerini gördüm. Muhtelif mahçupyanların, nicedir yitirdikleri yüreklerinin yerine müteveffanın “güvercin yüreği”ni yerleştirmektense, kendi “akıl”larına sevdalanmalarını gördüm. 

Hadi Uluengin’in “Hadi bakalım, tükürdüğünüzü yalamak dürüstlüğünü gösterebilecek misiniz” şeklindeki meydan okumasından olmasa, Fransa’nın “Ermeni soykırımını inkârına ceza” öngören yasa tasarısını, üzerinde konuşmaya bile değmeyecek kadar aşağılık bir diğer girişim olarak kaydedip, geçmeye hazırdım. Ammaa, “Paris’teki yobaz girişim durdurulabilirse, bu, büyük ölçüde /...etkinliği en yüksek olan.../ ‘Dokuzlar’ın Fransa kamuoyuna, vicdanına ve aklına yaptığı çağrıyla gerçekleşmiş olacak ki, yan cebinize atın!” üstenciliği, bir kaç numara büyük geldi! “Evet, siz siz olun ve yatıp kalkıp şu ‘vatan hainleri’ne (!) dua edin!” telkini ise, kendini beğenmişliğin değilse, kayırmacılığın (nepotizm) ve obskürantizmin (kelimeyi ‘üstünü örtme, muğlaklaştırma’ anlamında kullanıyorum) ders kitabı örneği!  

Hüccet” delil, kanıt demek. “Hüccetle müdafaa” yada “apologetics” Hıristiyan ilâhiyatının Hıristiyan öğretisini/dogmalarını savunmak, kanıtlamak veya bunlara “mazeret bulmak”la iştigal eden dalı. Örneğin, Hazreti İsa’nın Allah’ın oğlu olduğu gibi bir inancın “akıldışı ya da mantıksız” olmadığını, hatta “diğer dinlerin inançlarından daha akla yatkın ve dolayısıyla insanlığa daha yararlı” olduğu iddiasını kanıtlama uğraşı. Günümüzde “tarziye vermek, özür dilemek” anlamında kullanılan “apologize” sözcüğü de buradan gelir. “Apology” mazerettir, tarziyedir. Kelime, içini doldurmayan, anlamını karşılamayan oluşumları tanımlamak için de kullanılır. Örneğin, köse bir erkeğin uzatmaya çalıştığı sakalına “sakal müsveddesi” anlamında “an apology for a beard” denir.

“Barış, hakikat ve adalet adına...”

“Barış, hakikat ve adalet adına...” ibaresi 1894-96 yıllarında Türkiye’de görev yapan İngiliz Topçu Yüzbaşı Charles Boswell Norman’a ihtiramın ifadesidir. 

Pamuk, Tevfik Fikret’in iyi bir örneğini teşkil ettiği zapadniki ahfadından bir yazar olarak, bireysel kimliğini idame ettirebilmek için: (1) “Şarklı, müslüman, gerici, milliyetçi, muhafazakâr” bir Türkiye’yi “düşmanı” ilân etmek, (2) Avrupa/Amerika medeniyetinin anti-tezi olarak görmek suretiyle “seçilmiş travma”sını yaşatmayı sürdürmek, (3) Türkiye’ye ilişkin benzer görüşleri paylaşanlarla ittifak yapmak ve onlar tarafından kabul görmek, (4) Gadre uğramışlık, baskı altında bırakılmışlık duygusunu meşru kılmak için ülkeyi her fırsatta yermek (bkz; Radikal muhabiri) zorundadır. 

“Barış, Hakikat ve Adalet Adına…”

“Barış, hakikat ve adalet adına...” ibaresi 1894-96 yıllarında Türkiye’de görev yapan İngiliz Topçu Yüzbaşı Charles Boswell Norman’a ihtiramın ifadesidir. 

Amerikan Ermeni Gençlik Federasyonu’nun 2003 yılında kaleme alınan bildirisi, “örgütün ilk yıllarındaki kaydadeğer başarıları hak aramak amaçlı barışcıl gösteriler olarak başlayan ancak kan ve kıyamla sonuçlanan Kumkapı ve Babı Ali eylemleri”dir demektedir, ancak, “Örgütün en eşsiz yiğitliği 1894 Sosun İhtilâlinde oynadığı rol”dur.(16) 

“Barış, Hakikat ve Adalet Adına…”

“Barış, Hakikat ve Adalet Adına…”

“Barış, hakikat ve adalet adına...” ibaresi 1894-96 yıllarında Türkiye’de görev yapan İngiliz Topçu Yüzbaşı Charles Boswell Norman’a ihtiramın ifadesidir. 

...Eski Ermenistan topraklarının boşalmasının, sosyal ve etnik dengesinin Kürtler lehine değişmesinin başlıca nedeni uzun Osmanlı-Safavi savaşlarıdır. 17. yüzyıla kadar devam eden bu uygulamanın “Osmanlı devleti Kürtleri kontrol edemeyecek duruma geldiğinde ya da Kürtleri Ermenilere karşı kullanmaya kalktığında Ermenilerin karşısına ciddi bir sorun olarak ortaya çıktığı” görülür.(6) Osmanlı-Safavi çekişmesinin bir diğer sonucu da İran ve Anadolu (ve İstanbul) Ermenilerinin ayrışmalarıdır. 

“Taş da yumurtanın üstüne düşse, yumurta da taşın, olan yumurtaya olur”(7)

İran Ermenilerinin yaşamlarını radikal biçimde etkileyen büyük İran şahı Abbas’tır. (8) 1590 yenilgisinden sonra ordusunu güçlendirmeye koyulan Şah Abbas, Gürcü ve Ermeni gençlerini paralı askerler olarak istihdam eder, Batılıların yardımlarıyla modern topçu kıtaları kurar. 1603’de yeniden hareketle Tebriz’i, Nahçıvan’ı geri alırken, Osmanlı vergilerinden bunalmış bölge Ermenileri tarafından “kurtarıcı” olarak karşılanır. Abbas ordularının Nahçıvan’daki Sunni köylerini yakmış, halkını kılıçtan geçirmiş olması yöre halkları arasında kan davasını körüklerken, Şah’ın on bin yerli Ermeni ve Müslüman gencini silah altına almış olması bölgedeki ekonomik faaliyeti durma noktasına getirir. Osmanlılar, Şah’ın hiç beklemediği bir zamanda 1604’de karşı atağa geçerler. Abbas, bu defa Ermeni halkını İran Azerbeycanı’na göçe zorlar; bu meyanda Doğu Beyazıt, Van ve Nahçıvan’ı yakar. 1604-05 arasında tehcir edilen Ermenilerin sayısının 250-300 000 olduğu, Aras nehrini geçerken büyük kayıplar verildikleri anlatılır.(9) 

“Barış, Hakikat ve Adalet Adına…”

“Barış, hakikat ve adalet adına...” ibaresi 1894-96 yıllarında Türkiye’de görev yapan İngiliz Topçu Yüzbaşı Charles Boswell Norman’a ihtiramın ifadesidir. 

Ermeni “Soykırımı” meselesinin günümüz kamuoyunda “kanlı Türk tarihinin muhtemel bir süreci” olarak algılandığını tahmin etmekteyim. Mektupta istatistiklere, münferit olaylara yer ayırmamamın nedeni bu haksız algılamadır. Birden fazla halkı ilzam eden facialara, münferit olaylara yer ayırmak demek “bizim” yaptığımız “Soykırım” - her ne idiyse - haklı nedenlere dayanıyordu şeklinde bir tartışmaya girmek demek olurdu, oysa bu topraklarda yaşananlar haklı ya da haksız olma keyfiyetinin çok fevkindedir. Yok edilen insan ve mal varlığına kaba sayılar olarak bakıldığında esası itibariyle Avrupalı ve açgözlü bir ideoloji ve uygulamanın bölge insanlarına reva gördüğü ile Osmanlı yöneticilerinin tutumları hiçbir şekilde kıyaslanamaz. 

Bu mektubun muhatabı gibi ben de bir takım ölçütlere göre kaba saba, hatta belki olmasa da olur(1) bir ulusun sülbündenim. Bu nedenledir ki, ulusumun zaaf ve yetersizliklerini gözden kaçırmamaya vargücümle özen gösterdim. Ancak, emperyalist kurgu, tahrik ve kıyıma ilişkin hemen hiçbir şey söylemeyen Batılı aydınların ve onların (hiç kuşkusuz “liberal”) yerel Batılılaştırmacı müttefiklerinin, Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulmasıyla sonuçlanan yakın tarihimizi değerlendirirken kullandıkları lânetleyici dilin, Balkanlar’da, Kırım’da ve Kafkasya’da katledilen ve göçe zorlanan çoğunlukla Türk nesebinden milyonlarca Müslüman söz konusu olduğunda tarafsız bir dile dönüşüyor olmasına isyan ediyor, Türkiye Cumhuriyetinin bu topraklara sağ varmayı başarabilmiş sığınmacıların ahfadından oluştuğunu gözardı etmenin alçaklık olduğunu düşünüyorum.